Beynelmilel

Sabun köpüğü tarzı kitaplar içerisinde sevdiğim bir tüt olan tarihi aşk romanları; okunması kolay ve keyifli bir türdür. Yolda, denizde kafanızı fazla oyalamadan okursunuz hem eğlenir hem de keyifli zaman geçirirsiniz ama unutmayın bu kitaplarda bundan ötesi fazla olamaz / olmuyor. Bu kitapta türünün diğer örnekleri gibi keyifli zaman geçirmek için uygun bir kitap. Kitabın konusundan biraz söz edersek; Leydi Calpurnia Hartwell, kendini gösterişsiz, sade ve kilolu bulan, kurallara uyan bir leydidir. 28 yaşına girmiştir ve sosyeteye göre evde kalmış olmasına rağmen aşka inanır. Bir gün artık ‘hayatını yaşamaya’ karar vererek yapmak istediklerinin listesini yapar ve bunları kararlılıkla uygulamaya geçirir. ı. Tutkuyla öpüşmek 2. Puro ve viski içmek 3. Bacaklarını iki yana açarak at binmek 4. Eskrim öğrenmek 5. Düelloya katılmak 6. Silah ateşlemek 7. Kumar oynamak (erkeklere özel bir kulüpte) 8. Bir balodaki tüm danslarda dans etmek 9. Güzel olarak anılmak. Bir kez olsun. İngiliz aristo

Merhaba, Aşağıdaki kitap yorumu yoğun biçimde “spoiler” içermektedir. Kitabı okumamış kişilerin okumamalarını tavsiye etmekle birlikte keyiflerinin bileceğini de eklemek isterim. Ayrıca ciddi anlamda hayat, din, tanrı kavramlarının sorgulandığı bir yazı olduğunu da söyleyerek bu konuda aklı hassas kişilerinden tam şu anda bu yorumu kapatarak kendilerine uygun bir sayfaya geçmelerini şiddetle de öneriyorum. Önerilerimin dışında kalan kişiler için şimdi yorumuma geçiyorum; Aslında kitap yorumuma geçmeden önce, işin biraz öncesini anlatarak başlamak istiyorum (merak etmeyin bir gaz ve toz bulutu idik kadar öncesi değil). Kabil kitabını okumadan haftalar önce hayat, evren ve her şey hakkında kafamda bazı sorular, çözümüne ulaşamadığım problemler vardı. Çokça sesli olarak dile getirmesem de çeşitli film ve kitaplarla bu sorulara yeni sorular eklenmekte idi. “Exodus: Tanrılar ve Krallar” (http://www.beyazperde.com/filmler/film-208430/) benim için bir dönüm noktası oldu diyebil

Bazı düşünceler sayfalarca anlatılır ama anlaşılmaz, bazen de birkaç cümleye bir ömür sığdırılır. Bayan Ming’in Hiç Olmayan On Çocuğu kitabı bana göre bu kitaplardan biri. Kitabı Cumhuriyete Kitap ekindeki inceleme yazısı ile tanıdım. Ancak almam 2-3 ayı buldu. Eric-Emmanuel Schmitt, Fransız romancı, oyun yazarı ve sinema yönetmeni. Bu onun okuduğum ilk kitabı olmasına rağmen dili ve akıcı üslubunu sevdiğimi de söyleyebilirim. Grand Hotel’in erkekler tuvaletinde çalışan Bayan Ming ile Fransız iş adamı arasında geçen diyaloglarda yaşama, aileye dair çok güzel anekdotlar keşfediyorsunuz. Bayan Ming, Fransız iş adamına on çocuğu ile ilgili hikâyeler anlatırken, siz de Bayan Ming’in olan ama aslında olmaması gereken çocukları ile ilgili hayatını keşfediyorsunuz. Olmaması gerekiyor çünkü Çin’de ki tek çocuk yasası ile Bayan Ming’in on çocuğu olması imkânsız. “Hakikat, en çok hoşumuza giden yalanın ta kendisidir.” Gerçek hangisi? İnandıklarımız mı yoksa inanmak istedikle